Over woestijnen, droogte en stekeligheden.
Door: gineke
Blijf op de hoogte en volg Henk en Gineke
28 April 2015 | Verenigde Staten, Salton Sea Beach
Over woestijnen, droogte en stekeligheden.
Nou moeten jullie, na mijn laatste verhaal, niet denken dat Las Vegas niet leuk was.... We hebben ondanks de wind en het zand in oren, ogen en neus heus wel genoten!!
En waar kun je nou bijvoorbeeld vandaag de krant van morgen lezen?
We downloaden de Tubantia regelmatig indien een stabiel wifi. En zo zit ik op donderdagavond, volledig op de hoogte van FC Twente, de krant van vrijdag te lezen. Met dank aan de tijdzones.
Na Las Vegas volgt een woestijnreis. Eerst Death Valley. Vorig jaar hadden we de camping niet besproken. We kwamen er in het weekend en er was geen plek meer te vinden. Uiteindelijk belandden we toen op een camping oftewel een zandvlakte zonder electra en water. Dit keer hebben wèl gereserveerd en er was plenty ruimte. Hadden we vorig jaar op die zandvlakte 40grd + een zandstorm 's nachts, dit keer, 2015, kropen we onder ons dekbed terwijl de temp overdag wèl meer dan 100F was gevolgd door een enorme afkoeling. 't Ja, 't is een woestijn hè...
We vervolgen onze reis richting Barstow, 29 Palms. Op naar Joshua Tree Park-Slot Canyons en zo naar Salton Sea, een groot meer in Z.Californie.
Het is aanvankelijk best een eentonige rit. Echter een uitzondering voor het Joshua Tree Park, waar behalve de Joshuatree, (die eigenlijk een plant is) nagenoeg geen boom te bekennen is, maar waar we wèl getrakteerd worden op prachtige rotsformaties en cactussoorten.
Moeiteloos gaan we van dit park over in het Anza Borrego Desert Park op weg naar onze volgende overnachting: Salton City.
Om daar te komen moeten we echter wèl over bergketens van 1890m, (de hoogste). En het is er bloedheet, maar wederom een immens landschap met zo nu en dan een oase waardoor we soms ineens prachtige groene bomen zien.
De mooiste aanblik was wel toen we vanuit die hoogte in een keer afdaalden naar de vlakte rondom de Salton Sea en het dorre desert landschap als bij toverslag overging in wijngaarden! Prachtig.
Hier aan dit meer vinden we een camping. Er is ruimte genoeg: “The Snowbirds are gone” vertelt de eigenaresse ons ons. Zo noemen ze de gasten uit Canada en de noordelijke staten van Amerika. Zij ontvluchten de kou daar en overwinteren o.a. op deze camping.
Er is hier een zwembad op deze camping. En daar zijn we erg blij mee.....!
Het is 30grd, een zwembad voor ons zelf,de voetjes in het water en een koel biertje in de hand.....
Daar wordt toch iedereen blij van???
Nou moeten jullie, na mijn laatste verhaal, niet denken dat Las Vegas niet leuk was.... We hebben ondanks de wind en het zand in oren, ogen en neus heus wel genoten!!
En waar kun je nou bijvoorbeeld vandaag de krant van morgen lezen?
We downloaden de Tubantia regelmatig indien een stabiel wifi. En zo zit ik op donderdagavond, volledig op de hoogte van FC Twente, de krant van vrijdag te lezen. Met dank aan de tijdzones.
Na Las Vegas volgt een woestijnreis. Eerst Death Valley. Vorig jaar hadden we de camping niet besproken. We kwamen er in het weekend en er was geen plek meer te vinden. Uiteindelijk belandden we toen op een camping oftewel een zandvlakte zonder electra en water. Dit keer hebben wèl gereserveerd en er was plenty ruimte. Hadden we vorig jaar op die zandvlakte 40grd + een zandstorm 's nachts, dit keer, 2015, kropen we onder ons dekbed terwijl de temp overdag wèl meer dan 100F was gevolgd door een enorme afkoeling. 't Ja, 't is een woestijn hè...
We vervolgen onze reis richting Barstow, 29 Palms. Op naar Joshua Tree Park-Slot Canyons en zo naar Salton Sea, een groot meer in Z.Californie.
Het is aanvankelijk best een eentonige rit. Echter een uitzondering voor het Joshua Tree Park, waar behalve de Joshuatree, (die eigenlijk een plant is) nagenoeg geen boom te bekennen is, maar waar we wèl getrakteerd worden op prachtige rotsformaties en cactussoorten.
Moeiteloos gaan we van dit park over in het Anza Borrego Desert Park op weg naar onze volgende overnachting: Salton City.
Om daar te komen moeten we echter wèl over bergketens van 1890m, (de hoogste). En het is er bloedheet, maar wederom een immens landschap met zo nu en dan een oase waardoor we soms ineens prachtige groene bomen zien.
De mooiste aanblik was wel toen we vanuit die hoogte in een keer afdaalden naar de vlakte rondom de Salton Sea en het dorre desert landschap als bij toverslag overging in wijngaarden! Prachtig.
Hier aan dit meer vinden we een camping. Er is ruimte genoeg: “The Snowbirds are gone” vertelt de eigenaresse ons ons. Zo noemen ze de gasten uit Canada en de noordelijke staten van Amerika. Zij ontvluchten de kou daar en overwinteren o.a. op deze camping.
Er is hier een zwembad op deze camping. En daar zijn we erg blij mee.....!
Het is 30grd, een zwembad voor ons zelf,de voetjes in het water en een koel biertje in de hand.....
Daar wordt toch iedereen blij van???
-
29 April 2015 - 08:30
Wim Elshof:
Hallo Henk en Gineke,
Bedankt voor jullie verslag. Droog allemaal, zo te zien en te lezen.
Ongelooflijk, dat er midden in de woestijn toch nog zulke prachtige bloemen kunnen bloeien, niet?
Gineke spreekt over Las Vegas, maar daar heb ik niets over ontvangen.
Krijgen we dat ook nog of beginnen we met dit gedeelte voor de Buddylijn?
Veel plezier en goede reis.
Wim -
29 April 2015 - 11:57
Nico:
Mooie foto's! Graag foto verzoek:indruk van camping en jullie met koud biertje o.i.d.
Mooie reis verder!
Dineke en Nico -
29 April 2015 - 18:40
Rita:
mooie dooie boel daar in die overleden vallei.... nu zeker wel zin aan wat meer groen en zee? -
29 April 2015 - 20:48
Henk En Gineke :
Haha Rita, inderdaad "death stuff" daar in die vallei, maar oh wat "mooi dood" Het groen komt eraan hoor!
En eh, ..... Nico, .... je krijgt je campingbierfoto in afleveringen..... :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
