Ook ons verhaal op herhaling, maar nu compleet....
Door: gineke
Blijf op de hoogte en volg Henk en Gineke
06 April 2015 | Verenigde Staten, Springfield
Na een prima vlucht aangekomen in Chicago. En zoals we in het begin al schreven; we gaan op herhaling.
We weten dus al dat:
we weer in het zelfde hotel, Best Western (logies met ontbijt) belanden,
we heel vroeg moeten ontbijten,
het ontbijt in restaurant X op de hoek is,
de bus om 6 uur voor het hotel vertrekt om ons naar de fabriek te brengen,
het afleveren daar heel lang duurt,
je een halve reisdag kwijt bent met wachten en dat je dan ook nog boodschappen moet doen om iets te kunnen eten...
Dus... besluiten we om in de buurt van het hotel een supermarkt te vinden. Natuurlijk had Henk dat thuis al via Internet uitgezocht.
En wat we nog nooit gedaan hadden, deden we nu; met een taxi naar de supermarkt en weer terug.
En wat we nog nooit gedaan hadden, deden we nu; met een taxi naar de supermarkt en weer terug.
We slaan de eerste noodzakelijke dingen in, waaronder brood, melk, eitjes, vlees en niet te vergeten: een grillplaatje.
Weer terug in het hotel informeren we bij de receptie nog even naar het ontbijt. We hadden nl gezien dat restaurant X " under construction" was en dat de Best Western gasten door de zijdeur binnen konden komen vanaf 6 uur 's ochtends (terwijl onze bus om 6 uur vertrekt....)
Het volgende gespreken ontspon zich:
"Lieve mevrouw, onze bus vertrekt om 6 uur morgenvroeg, waar halen we ons ontbijt?"
Een paar grote, lieve reebruine ogen keken ons aan..." U kunt op de hoek bij restaurant X ontbijten. Vanaf 6 uur" zei ze lief.
" Ja, maar wij moeten om 6 uur vertrekken.Hebben jullie een ontbijtbox of iets dergelijks voor ons?"
" Nee, want u kunt bij restaurant X vanaf 6 uur ontbijten" Je voelt al wel, we kwamen geen steek verder.
" Dus wij betalen voor een ontbijt, maar we krijgen em niet"
"Jawel, u kunt vanaf 6 uur in restaurant X ontbijten".....
Wel, de volgende ochtend om 6 uur stonden 40 mensen met 40 rammelende magen bij de bus. Geen ontbijtpakketje, restaurant nog niet open en de koffie bij Best Western was op!
Iedereen zette zelf zijn koffers onder in de bus, wat mij de kans gaf om als laatste onze boodschapjes een veilig plekje te geven.Bovenin was weinig ruimte.
Maar.... We wisten niet dat er nog 2x bij een hotel werd gestopt. 2x nieuwe passagiers en dus ook 2x koffers erbij.
Op dat moment wist ik dat we 's avonds omelet zouden eten...
Zes uur na vertrek uit Chicago konden we om 12 uur in de stromende regen met onze camper aan de reis door Amerika beginnen.
Niet dezelfde camper als vorig jaar, een andere indeling, maar prima!
We weten ook dat we de eerste dagen kilometers moeten maken om in het mooie gebied te komen. Dus zetten we blik op oneindig en verstand op 0.
Bij onze eerste stop in Springfield doet de grillplaatje het niet! Probleem, Henk wordt nerveus, er zit toch een stekkertje aan, maar het werkt niet!! Omdat ik toch toevallig in Amerika ben roep ik maar eens " reader the f☆cking manual". Vond ik wel op z'n plaats. En hij deed het!! Maar dat hielp niet. Hij had gewoon vergeten om in de stroomkast een knopje in te drukken...
Gelukkig kon hij toch diezelfde avond, met een sigaar in zijn hoofd, achter zijn geliefde grillplaatje plaatsnemen.En wat aten we? Ja, juist, omelet
We weten dus al dat:
we weer in het zelfde hotel, Best Western (logies met ontbijt) belanden,
we heel vroeg moeten ontbijten,
het ontbijt in restaurant X op de hoek is,
de bus om 6 uur voor het hotel vertrekt om ons naar de fabriek te brengen,
het afleveren daar heel lang duurt,
je een halve reisdag kwijt bent met wachten en dat je dan ook nog boodschappen moet doen om iets te kunnen eten...
Dus... besluiten we om in de buurt van het hotel een supermarkt te vinden. Natuurlijk had Henk dat thuis al via Internet uitgezocht.
En wat we nog nooit gedaan hadden, deden we nu; met een taxi naar de supermarkt en weer terug.
En wat we nog nooit gedaan hadden, deden we nu; met een taxi naar de supermarkt en weer terug.
We slaan de eerste noodzakelijke dingen in, waaronder brood, melk, eitjes, vlees en niet te vergeten: een grillplaatje.
Weer terug in het hotel informeren we bij de receptie nog even naar het ontbijt. We hadden nl gezien dat restaurant X " under construction" was en dat de Best Western gasten door de zijdeur binnen konden komen vanaf 6 uur 's ochtends (terwijl onze bus om 6 uur vertrekt....)
Het volgende gespreken ontspon zich:
"Lieve mevrouw, onze bus vertrekt om 6 uur morgenvroeg, waar halen we ons ontbijt?"
Een paar grote, lieve reebruine ogen keken ons aan..." U kunt op de hoek bij restaurant X ontbijten. Vanaf 6 uur" zei ze lief.
" Ja, maar wij moeten om 6 uur vertrekken.Hebben jullie een ontbijtbox of iets dergelijks voor ons?"
" Nee, want u kunt bij restaurant X vanaf 6 uur ontbijten" Je voelt al wel, we kwamen geen steek verder.
" Dus wij betalen voor een ontbijt, maar we krijgen em niet"
"Jawel, u kunt vanaf 6 uur in restaurant X ontbijten".....
Wel, de volgende ochtend om 6 uur stonden 40 mensen met 40 rammelende magen bij de bus. Geen ontbijtpakketje, restaurant nog niet open en de koffie bij Best Western was op!
Iedereen zette zelf zijn koffers onder in de bus, wat mij de kans gaf om als laatste onze boodschapjes een veilig plekje te geven.Bovenin was weinig ruimte.
Maar.... We wisten niet dat er nog 2x bij een hotel werd gestopt. 2x nieuwe passagiers en dus ook 2x koffers erbij.
Op dat moment wist ik dat we 's avonds omelet zouden eten...
Zes uur na vertrek uit Chicago konden we om 12 uur in de stromende regen met onze camper aan de reis door Amerika beginnen.
Niet dezelfde camper als vorig jaar, een andere indeling, maar prima!
We weten ook dat we de eerste dagen kilometers moeten maken om in het mooie gebied te komen. Dus zetten we blik op oneindig en verstand op 0.
Bij onze eerste stop in Springfield doet de grillplaatje het niet! Probleem, Henk wordt nerveus, er zit toch een stekkertje aan, maar het werkt niet!! Omdat ik toch toevallig in Amerika ben roep ik maar eens " reader the f☆cking manual". Vond ik wel op z'n plaats. En hij deed het!! Maar dat hielp niet. Hij had gewoon vergeten om in de stroomkast een knopje in te drukken...
Gelukkig kon hij toch diezelfde avond, met een sigaar in zijn hoofd, achter zijn geliefde grillplaatje plaatsnemen.En wat aten we? Ja, juist, omelet
-
06 April 2015 - 09:36
Lia:
En wat ik nog noooooit gedaan heb. Met de taxi naar de supermarkt -
06 April 2015 - 11:13
Wilma:
Hoe vaak ben je naar die supermarkt gereden?
Heel veel plezier en goede reis.. -
06 April 2015 - 15:21
Gineke:
Er is iets goed fout gegaan. Traag internet? Verhaal ingetypt, maar de helft werd maar verstuurd. Vervolgens probeerde henk her restant alsnog er bij te voegen....het verhaal is nog lang niet af ☺ ga proberen het er nog uit te krijgen op een plek met beter internet, Starbucks bijvoorbeeld ☕.ben al benieuwd of dit eruit gaat. -
06 April 2015 - 16:15
:
Wat een slim idee van die taxi! Wij konden de eerste dag nauwelijks kilometers maken omdat we eerst naar de supermarkt moesten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
